نخواب رو بالش پرهای پروانه

که فریاد تو رو کم دارن این مردم

لالادیگه بسه گل لاله

بهار سرخ امسال مثل هر ساله

هنوزم تیرو ترکش قلب و میشناسه

هنوز شب زیر سرب و چکمه میناله

لالا نخواب آروم گل پر خار و پر کینه

نمیبینی نشسته گوله تو سینه

آخه بارون که نیست رگبار باروته

سزای عاشقای خوب ما اینه؟

لالا لالا لالا لالانترس از گوله ی قلبم گل لادن

که از شیشه ست تن بی جون قلب من

اجاق گرم سرمای شب سنگر

دلیل تا سپیده رفتن و رفتن

لالا لالا نخواب آروم گل بادوم ناباور

گل دل سنگ و پرپر گل بی رحم

نگو باد ولایت پرپرت کرده

دلاور قد کشیدن رو بگیر از سر

لالا لالا دوباره قد بکش تا اوج فواره

نگو این ابر بی بارون نمیذاره

لالا لالا نذاشتی هم صدایی رو بلد باشیم

نذاشتی حتی با همدیگه خوب باشیم

کتابای سفید و دوره میکردیم

که فکر شب کلاهی از نمد باشیم

لالا لالا لالا لالا نگو رفت تا هزار افتاب هزار مهتاب

نگو کو تا دوباره بپریم از خواب

لالا لالا بیا بیرون بیا بیرون از این مرداب

به پیغام کلاغای سیا شک کن

که شب جز تیرگی چیزی نمی آره

لالا لالا نخواب وقتی که هم خونت به زنجیره

نخواب وقتی که خون از شب سرازیره

لالا لالا سکوت شیشه های شب غمی داره

ولی قلب سنگ تو مشت محکمی داره

عزیز جمعه های عشق و تنهایی

کلاغ پر بازی با تو عالمی داره......

لالا لالا لالا لالا لالایی کن گل لادن.....